วิจารณ์แฟนเดย์แบบฮาร์ดคอร์ —– Spoil Alert!!

– ตัวละครหลักมีแค่สามตัว เด่น แสดงโดยเต๋อฉันทวิชญ์ นุ้ย แสดงโดยมิวนิษฐา และ ท็อป แสดงโดย ตุ้ย ธีรภัทร์ สัจจกุล (กิ๊ส — (> <)”) นอกนั้นก็มีตัวละครรองๆ เช่น พี่ฝ่ายไอที อีจอยเพื่อนนางเอก และคุณชุ เมียของท็อป

• เด่น เป็นคนที่ไม่เด่น แม่งอินดี้สัสๆ มีอาการ Sociopath หน่อยๆ ปลีกตัวพูดติดอ่างตะกุกตะกัก ชอบเกา สรุปคือจิตอ่อนๆ โอเคมะ ที่ตั้งชื่อว่าเด่นเนี่ย ก็เพราะว่ามันไม่เด่น เป็นการใช้ภาพพจน์แบบ paradox หรือปฏิพจน์ เทียบแบบคู่ตรงข้ามเนาะ อีกนัยนึงคือ น่าจะกล่าวถึง อ.เด่นชัย เมืองแพร่แหละ เพราะเป็นเมืองทางผ่าน ที่ราบ ไม่มีอะไรน่าตื่นตา นิสัยเหี้ยสุดๆ ของพระเอกคือการเป็น Stalker!! คือพวกสะกดรอยอะ นางเอกทำไรก็เสือกหมด แอบดูหมด ภาพในหนังอาจทำออกมาให้ดูแบ๊วนะ แต่นึกภาพตามคือ เออ อีนี่มีอาการทางจิตว่ะ

• นุ้ย นางเอก สาวออฟฟิศ ฝ่ายมาร์เกตติ้ง เนื้อหาไม่กล่าวถึง นิสัยของนุ้ยมากนัก แต่พอคาดเดาได้จากพฤติกรรมว่าเป็นคนหัวอ่อน ฟุ้งฝัน จากการวาดภาพแพลนการไปเที่ยวญี่ปุ่นเป็นการ์ตูนเล่นเกมฟาร์มเฟรนซี่ปลูกผักไรงี้ หรือการสะสมฟิกเกอร์จากไข่หยอดตู้ รวมถึงการโดนท็อปฉีดยาเคลิ้ม สร้างนิยายขายฝันแบบเว้อๆ และนางก็ยังเชื่ออยู่ แต่สิ่งที่ขัดหูขัดตา และขัดบุคลิคของนางมากๆ คือ การชอบฟังเพลงเก่า?? คือไรอะ ทั้ง lifestyle หรือ background อื่นๆ ไม่ซัพพอร์ทการฟังเพลงเก่าสมัยรุ่นพ่อรุ่นแม่เลย ยัดเยียดความเป็น 80-90s ลงไปอีก (แต่นี่โอเคกับเพลงฝันลำเอียงนะ) ชื่อนุ้ยนี่น่าจะมาจากคำว่าน้องนุ้ยภาษาใต้นะ ไม่ชัวร์

• ท็อป หัวหน้างาน มีเมียแล้ว มีลูกแล้ว แต่สมภารแอบกินไก่วัด แอบคบกับนุ้ย โดยขายฝันว่าจะหย่าเมียทิ้งลูก เพื่อมาแต่งงานกับนุ้ย โอ้ยผู้ชายมันเหี้ยคุณเอ๋ย ไม่อยากจะพูด ต่อหน้าเมียอย่าง ต่อหน้านุ้ยอย่าง (อินทำไมเนี่ยอิดอก) แต่เราก็เคลิ้มอะ มองหน้าละฟังพี่ท็อปพูดคือนี่เชื่อหมดเลยนะ พี่ตุ้ยงานดีมาก มีมุขเสี่ยวมากมายมาทำให้นุ้ยอ่อนใจใจอ่อน ชื่ออินทนนท์มั้ง ยอดดอยสูงไปอีก ปีนค่ะปีน

ใช่แล้วค่ะ ท่านผู้ชม #นุ้ยคือเมียน้อย และเด่นคือไอ้โรคจิตที่แอบชอบเมียน้อยคนอื่นอีกที

---

เนื้อเรื่อง

เนื้อเรื่องจะขอแบ่งเป็นสามพาร์ทตามใจชอบละกันนะคะ คือ

1. พาร์ทก่อนความจำเสื่อม

2. พาร์ทหลังความจำเสื่อมแล้ว

3. พาร์ทก่อนเข้านอน
(แต่ละพาร์ทก็กล่าวไปค่อนข้างเยอะแล้วนะคะ 555+)

• เริ่มเรื่องมาโดยให้เด่นเป็นผู้เล่าเรื่อง ว่าแอบชอบนุ้ยมากแค่ใหน และคนไม่สนใจเด่นแค่ใหน ประมาณว่าขนาดแม่ค้ายังจำกับข้าวที่กูชอบกินไม่ได้เลยงี้ แต่ว่านุ้ยไม่สนใจเลยละนุ้ยก็ชอบพอกันอยู่กับพี่ท็อป ทีนี้พี่ท็อปก็วางแผนพานุ้ยไปเที่ยวญี่ปุ่นเพื่อขอแต่งงาน แต่พาไปสองคนก็จะโป๊ะเมียจับได้ไง ก็เลยพาไปทั้งบริษัทแม่ง มีเงินซะอย่างอะ ซึ่งก่อนไปเนี่ย ท็อปหลอกเมียว่าจะอยู่เที่ยวต่อกับเพื่อนชาวญี่ปุ่น แต่จริงๆจะเที่ยวต่อกับนุ้ย ละมีชอตนึงไปเล่นสกีกัน เด่นก็ไปขอพรกับระฆังขอให้ได้เป็นแฟนกับนุ้ย 1 วัน (ซึ่งระฆังหายไปจากเนื้อเรื่องอย่างน่าประหลาดใจ เฮ้ย มันเป็นไอเท็มที่เป็น cause ของเรื่องทั้งหมดไม่ใช่เหรออออออโฟกัสหน่อยไม่ได้เหรอไง) พอกลับมาที่โรงแรม เซอไพรซ์ เมียของท็อปมาตามค่า (อีดอก ใส่บทนี้มาทำไม)  ท็อปเลยต้องไปเที่ยวกับเมีย นุ้ยเลยได้อยู่ต่อคนเดียว ส่วนเพื่อนพนักงานคนอื่นๆกลับไทย เด่นไม่กลับเพราะเป็นห่วงนุ้ย (ที่จริงคือโคตรๆๆๆของโรคจิตstalker) นุ้ยเสียใจยิ่งๆๆๆ เลยไปโดดหน้าผาหิมะที่เค้าเล่นสกีกัน(ซึ่งยังไงมึงก็ไม่ตายมะ) บาดเจ็บเข้าโรงบาล ความจำเสื่อม แต่ความจำเสื่อมวันเดียวนะ แท๊แด

บอกตามตรงไม่อ้อมค้อมนะ เกลียดมากพาร์ทนี้ เกือบลุกออกจากโรงแล้ว คะแนนติดลบในใจมากๆ เพราะเกลียดการยัดเยียดดราม่าอะ นางเอกเป็นเมียน้อยเอย ตัวพระเอกที่ดูประดิษฐ์ให้ดูไม่เด่นแต่จริงๆมึงนะแหละเป็นตัวเด่นอีเวร บวกกับเทคนิคการเล่าเรื่องที่ผ่านตัวละครพระเอกซึ่งดูรู้ไปทุกเรื่อง และนางเอกที่มีนิสัยน่าหมั่นไส้ คือหักคะแนนรัวๆ ไม่ชอบเลยยยยย

• ต่อด้วยพาร์ทที่สอง สำหรับนี่พาร์ทนี้คือแฟนเดย์ที่แท้จริง คือสิ่งที่นี่คาดหวังว่าจะได้ดู และทำได้ดีมากๆ ด้วยนะ เมื่อนุ้ยตกเขา เด่นที่คอยสะกดรอยตามนุ้ยอยู่ตลอดเวลาก็รู้ได้ทันทีและออกตามหา กว่าจะเจอก็ค่ำงี้ คุยกะหมอก็พบว่านุ้ยปกติดี ยกเว้นเสียความทรงจำระยะสั้น คือจำได้ถึงแค่ปี 2012 ไปอีก แต่อาการนี้จะเป็นแค่วันเดียว พอเธอหลับและตื่นมาในตอนเช้าเธอก็จะหายดี แต่จะจำวันที่ความจำเสื่อมไม่ได้ งงมะ 555+ พอนุ้ยฟื้น เด่นก็สวมรอยเป็นท็อป และบอกว่าเป็นแฟนของนุ้ย ซึ่งเราว่าน่าสงสาร เพราะการลบตัวตนเพื่อให้ได้เป็นแฟนกับใครมันน่ารันทดอะแกร ในพาร์ทนี้มีการยัดทุกองค์ประกอบของการเป็นแฟนกันเนาะ ทั้งจีบเอย งอนง้อเอย พาไปกินซูชิ พาไปซัปโปโร จะไม่ขอลงดีเทลนะ พาร์ทนี้ดูแล้วอิ่มสุด เป็นไปได้อยากกรอกลับไปกลับมา คือเข้าใจคำว่า you drawn the best part of me มั้ย คือเมื่อคนเรารักกันมักจะดึงสิ่งที่ดีที่สุดของกันและกันออกมาให้เราได้เห็น รวมถึงสิ่งแย่ๆด้วยนะ คือจากที่ไม่ชอบตอนแรกที่คะแนนติดลบ กลับมาเป็นว่าคืออะไรวะ มุ้งมิ้งมาก เพลงคือโคตรได้ เพลงฝันลำเอียงของพี่แจ้ดนุพล คือใส่มาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยอีเวร ผู้กำกับคงชอบเพลงนี้แหละ แต่นี่ก็ชอบเหมือนกัน หยวนๆ ให้ค่ะ บทก็คมขึ้น ไม่ว่าจะเป็น “เธอคือภูเขาเอเวอเรสต์ของฉัน” หรือเกมจ้องตางี้ นุ้ยคืองามแบบสามโลกอะ มิวนิษฐาคือไม่ไหวแล้ว ปังแบบสุด ส่วนเต๋อก็พอถูๆไถๆไปได้แต่ขัดใจกับฟันปลอมกับผมทรงหมอยเฉยๆ ที่สำคัญพาร์ทนี้พาไปเที่ยวญี่ปุ่นแบบ สวยอะ ฟิน

• พาร์ทสุดท้าย พาร์ทก่อนเข้านอน คือด้วยความที่ว่าพอเข้านอนก็จะหลับเนาะ ละพอตื่นก็จะลืมเรื่องราวต่างของวันนี้ทั้งหมด นุ้ยคนเดิมจะกลับมา รวมถึงเด่นคนเดิมด้วย เด่นจึงตัดสินใจเล่าความจริง ว่าเขาไม่ใช่ท็อปนะ อีดอกพูดตามตรง พอมาถึงพาร์ทนี้บทเริ่มตะกุกตะกักอีกแล้ว เปลี่ยนคนเขียนปะวะ จริงๆมีเหตุผลรองรับนะ จากตอนแรกที่หลอกว่าเป็นท็อปอะ มันคือการลบตัวตนของเด่นไป การเฉลยมันคือการเอาตัวตนของเด่นกลับมา แต่คือแบบหงุดหงิดเนาะ เด่นอยู่ดีๆก็ทำลายบรรยากาศด้วยการพูดขึ้นมาว่าผมไม่ใช่ท็อป ที่ทำไปเพราะอยากให้นุ้ยมีความสุขไม่ได้คิดมิดีมิร้าย ละนุ้ยก็เหมือนผีเข้า ตบตีอิเด่นอย่างวัวอย่างควาย เมื่อกลางวันยังสวีทกันอยู่เลย คอนทราสต์มากค่ะ ไล่เด่นออกจากห้อง ละค้นหาความจริงด้วยตัวเอง จนเจอเบอร์ของท็อปละโทรหา โทรไปปุ๊ป อ่าวโป๊ะ อิท็อปอยู่กะเมียค่าาาาา ตึชชชช ตอนเด่นเฉลยว่าพีคแล้ว อันนี้พีคกว่า พีคในพีค พีคแล้วพีคอีก เกลียดคนเขียนบทตรงนี้แหละลำไย นุ้ยเลยไปถามความจริงจากปากของเด่น ว่า ชั้นเป็นเมียน้อยเหรอ ซึ่งเราชอบบทพาร์ทนี้นะ ประมาณว่า ไม่คิดว่านุ้ยเองก็ไม่คิดว่าตัวเองจะเลือกใช้ชีวิตแบบนี้ น่าสมเพช แต่มันก็คือตัวเอง บทอีกตอนนึงคือ ถึงคุณจะลืม แต่ผมไม่มีทางลืม ชอบมากๆ ถึงได้บอกไงว่าผู้กำกับผีเข้าผีออกอีเวร สุดท้ายนางก็ปรับความเข้าใจกัน โอเคแฮปปี้เอนดิ้ง นุ้ยถ่ายคลิปไว้ว่าเรารักกันแค่ใหน ละขอให้เด่นมาหาในวันรุ่งขึ้นเพื่อที่จะรื้อฟื้นความจำงี้ แต่เด่นไม่ยอม (อีดอกหลักการของ Stalker ที่แท้จริง พอเหยื่อรู้ตัวก็จะเลิกสนใจงี้ปะ) สุดท้ายแอบลบคลิปในมือถือนุ้ยทั้งหมด แต่เหลือไว้อันนึง (เนี่ย เกลียดตรงเนี้ย อีตอแหลม) กลับไทย แยกย้าย แต่ยังไม่จบบบบบบ นุ้ยมาเปิดดูคลิปละเหมือนจะจำได้ โอ้ยจะเอาไงคะพี่

---

สิ่งที่ชอบ

1. บท ช่วงกลางๆ ไล่มาถึงท้ายๆ คมมากนะ มีสัญลักษณ์เต็มไปหมด จนเกือบไม่ชอบเหมือนกัน แหวนขนมเอย เอเวอร์เรสต์เอย ตุ๊กตาเอย แผ่นปั๊มที่ไปเที่ยวเอย แต่กลมกล่อมอยุ่  ให้

2. มิวนิษฐา อีดอกสวยมากคนอะไร ละลุคเนเชอรัลที่นางไปเที่ยวอะ โอ๊ยเกลียด งามเกิน แรดก็ไปได้ เฟี้ยวเงาะก็ไปได้ ใครลังเลนี่จะแนะนำให้ไปดูเพราะผู้หญิงคนนี้

3. พี่ตุ้ย ธีรภัทร์ เฮ้ยแกร อะไรวะ พี่เค้าดีต่อใจมากอะ ถึงรู้ว่าพี่เค้าหลอกแต่ตอนนั่งในโรงคือ พูดอะไรมาเชื่อหมดนะ เคลิ้มเหมือนต้องมนต์จริงๆ

4. พาร์ทที่สองค่ะ ดูแล้วยิ้ม กลมกล่อมของจริง

สิ่งที่ไม่ชอบ 

1. พาร์ทแรก อยากให้ตัดออกให้หมดมาก ลำไย

2. เต๋อ ไม่เหมาะกับบทนี้มะ ดูช้ำสนาม บอกไม่ถูก เต๋อเหมือนถูกจับมาใส่ชุด แต่ชุดไม่เนียนเข้าใจมะ คือถ้าเด่นไม่ใช่เต๋อคงสนุกกว่านี้

3. เทคนิคการเล่าเรื่อง นี่คิดว่าคงติดมาจากพี่มากพระขโนง คือพีคแล้วต่อ พีคแล้วต่อ เกิดความสับสนว่าอะไรคือพีคที่แท้จริง

4. เพลง ฝันลำเอียง ชอบมาก จังหวะที่ใช้เพลงนี้ได้มาก ตอนนุ้ยเลื่อนสไลเดอร์ งานดี

5. ไม่รู้ใครสังเกตุเห็นป่าว ว่า “แฟน” ในเรื่องนี้ถูกทำให้เป็นเหมือนวัตถุนะ มีความ Sexism คือแบบว่าชายเป็นใหญ่อะ นุ้ยคือบอบช้ำมาก ท็อปก็เหี้ย เด่นก็เหี้ย ไม่มีใครสนใจในจิตใจของนุ้ยเลย

สรุป

7.5/10 หักคะแนนนึงสำหรับพาร์ทแรก และอีกคะแนนสำหรับเต๋อ อีกครึ่งคะแนนหักเพราะคนเขียนบทเหมือนเมากาวและทะเลาะกับตัวเองค่ะ